Feniks to święty ptak o czerwono złotym, szkarłatnym upierzeniu. Jest wielkości orła, ma złoty ogon, dziób i szpony. Feniks jest łagodnym zwierzęciem. Nigdy nie zabija, gdyż żywi się rosą i ziołami. Jego łzy mają silną uzdrawiającą moc, a on sam może przenosić największe ciężary. Pieśń feniksa jest magiczna: uważa się, że dodaje odwagi ludziom "o czystym sercu", a napaja strachem serca nieczystych. Jego dotknięcie nie niszczy nawet roślin, dlatego uważany jest za uosobienie delikatności i niewinności.
Jest to czas, jakiego potrzebują Słońce, Księżyc i wszystkie planety, aby wrócić na miejsce, skąd wyruszyły. Trwa on dwanaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt cztery zwykłe lata. Wedle Starożytnych po upływie tego cyklu astronomicznego historia świata się powtórzy - ponieważ powtórzy się obieg planet.
Feniks jest więc zwierciadłem czy też obrazem Wszechświata. Dlatego stoicy, greccy filozofowie, nauczali, że Wszechświat przez analogię do feniksa spala się w ogniu i nieustannie odradza.
Symbolika feniksa jest złożona z przeciwieństw. Jest on ptakiem lunarnym, kojarzonym z Księżycem w jego fazie nowiu. Jednocześnie feniks jest symbolem Słońca jako ognisty ptak.
Jedno jest pewne: nie jest zwykłym zwierzęciem, nie daje się złapać byle komu, a sam przywiązuje się tylko do ludzi o czystym sercu.
Jedno jest pewne: nie jest zwykłym zwierzęciem, nie daje się złapać byle komu, a sam przywiązuje się tylko do ludzi o czystym sercu.
